مایه تأسف است که بعضی از سیاستمداران بدون تأمل درمجامع عمومی بعضی وقتها در برخورد با دشمن کلماتی را بکار می برند که اثر مخربی در جامعه جهانی می گذارد و باعث در انزوا قرار دادنمان می شود بدون اینکه متوجه باشیم و در انتظار چنین چیزی باشیم . مثلا برای اینکه قدرتمان را به رخ دشمن بکشیم داد می زنیم دنیا بداند و همین کلمه باعث می شود دشمن مکارمان آن را در جهان منتشر کرده تصمیم بگیرد دنیا را علیهمان بشوراند. یا مثلا در نمازجمعه کل اعضای 5+1 را مورد خطاب قرار می دهیم در صورتیکه هدف اصلی مان که آمریکا ،انگلیس و فرانسه است در موضوع گم شده باعث می شود دشمن روسیه و چین را هم در طرف مقابل ما قرار دهد ویا وقتی رییس جمهور در اجتماع مردم قدرتهای بزرگ را مورد خطاب و هشدار قرار می دهد در صورتیکه منظورش آمریکا و بعضی کشورهای غربی است درعین حال همان دشمنان مکار این کلمه را بزرگ کرده به رخ شوروی و چین و هند و دیگر قدرتهای بزرگ که منظورمان نبوده کشیده و حلقه انزوای ما را تنگتر می کنند که در این صورت چوب نسنجیده حرف زدن یک مقام سیاسی را باید ملت بخورد و تاوان آن از بیت المال داده شود ولی در مقابل می بینیم دشمن قسم خورده مان یعنی آمریکا تمام نقشه های شوم خودرا بدون مطرح کردن خود ، به عنوان نظر جامعه جهانی اعلام می کند و مکارانه و موذیانه در جامعه جهانی جوی علیه ما درست می کند
