بنام خدا

مدتی است که دولت قول ریشه کن کردن فقر مطلق را از سرزمین ایران داده است و در خیلی از سخنرانیها گوش زد کرده است و معاونانش نیز به عنوان یک خبر خیلی مهم و امیدوار کننده خیلی جاها اعلام کرده اند و چنان وانمود کرده اند که دیگر همه مشکلات با ریشه کن کردن فقر مطلق حل می شود . که بودجه ای را هم به تصویب رسانده است ولی متأسفانه تا کنون نه دولتیان از معنی ی واقعی فقر مطلق برای کسی سخنی گفته اند و نه صدا وسیما از قول اندیشمندان و یا مفسران در این باره مطلبی گفته است. فکر می کنم تا کنون هیچکس در معنی واقعی فقر مطلق فکر نکرده است .دولت به صورتی آن را عنوان کرده است . که هیچ موقع هیچکس نتواند در باره تحقق نیافتن آن اعتراضی بکند .چون اگر به معنی واقی آن فکر کنیم فقر مطلق از زمانی که انسان توانست آب و خوراکی فقط در حد زنده ماندن برای خود بدست بیاورد ریشه کن شده است و احتیاج به همت هیچ دولتی ندارد .که فقط دقت در معنی ی دو کلمه ی فقر ومطلق کافیست به این حقیقت برسیم . فقر یعنی نیاز و مطلق یعنی نهایت که معنی فقر مطلق می شود نهایت فقر و نهایت هر چیز یعنی آخرین درجه آن که در جهت کاهش به صفر و در جهت افزایش به بی نهایت می رسد . با این تعبیر غنای مطلق متضاد فقر مطلق می شود که فقط مختص خداست و فقر مطلق مختص اموات می شود یعنی کسی که حتی نفس هم ندارد و باید با این وعده دولت او رازنده کند و برایش در حدی که بتواند زنده بماند آب و نانی برساند که البته نان جو یا گندم فرقی ندارد فقط کافیست بتواند زنده بماند که وعده ی رییس جمهور تحقق یابد و بتواند سرمایه ای را برای پس انداز یا هر فعالیت خصوصی و عمومی دیگر جذب نماید و نیز بتواند حتی جشن ریشه کن کردن فقر مطلق را هم بگیرد .